Het verhaal van Berna
‘Ik hoefde niet lang na te denken toen ik werd gevraagd om met De Gruitpoort mee te werken aan hun programma Lang Leve Kunst en naoberschap, in de West-Achterhoek. Het is zo’n feest om met ouderen mooie dingen te maken en over kunst te praten. Ze nemen hun hele levensverhaal mee.
Dat levensverhaal werkt door in wat ouderen maken en hoe zij bezig zijn. Bij sommige ouderen is dat heel expliciet, bijvoorbeeld in een zelfportret dat ze maken. Bij anderen merk je het aan kleine dingen. Zo ging ik kleien met een groep licht dementerende ouderen. Er was één man bij die niets zei maar heel handig was met de klei. Later hoorde ik dat hij tandarts was geweest; hij had het vormgeven nog in zijn vingers. Mooi vind ik dat.
Contact
Het bijzondere is dat er meestal een vertrouwensband ontstaat met de oudere deelnemers, met of zonder woorden. Ik ben ook steeds op dat contact gericht. Het is de kunst om aan te sluiten bij wat de oudere nodig heeft. De één wil het liefst in alle rust zijn ding doen. De ander vindt het fijn als je regelmatig een duwtje geeft. Eigenlijk ben je steeds drempels aan het wegnemen. Vooral mentale, veel ouderen denken dat ze niet zoveel meer kunnen. Daar kunnen kunstenaars sterk aan bijdragen: ouderen helpen de dynamiek in zichzelf terug te vinden.
‘die liefde, die neem ik mee in mijn andere werk’
Doortje Tomesen met haar zelfportret. Lees haar verhaal vanaf pagina 27 in het boek Kras & Kunstig van De Gruitpoort
Diepgang
Ja, ik ben geraakt door deze doelgroep, dat kan ik inmiddels wel zeggen. Ik vind het elke keer weer een uitdaging om – ondanks hun beperkingen – met hen op zoek te gaan naar schoonheid, naar wat zij willen laten zien. Of niet laten zien, dat is ook goed. Dat vind ik liefde voor het leven. Die liefde, die neem ik mee in mijn andere werk.’
